Göze görünmeyen,

gönlüme dokunur.

Bakarım bulutlara, kaparım gözlerimi,

yaşarım zamanı.

Dünü, bugünü ve yarının çıkmazlarını...

Ben bir yaşam yolcusuyum.

Bu otobüs nereden geçer?

Bu bilinmezlik nerede son bulur?

Her sabah yolun aynı yönünden akan trafik ne zaman durulur?

Evlerden gelen yaşam sesleri hangi durakta son bulur?

Ben bir bilmecenin son kelimesiyim,

aklına gelmezsem eğer fikrin yorulur.

Benlik, topraktan var olur diyorlar.

Peki ama

nasıl böyle yaşamaktan yorulur?