Susuz diyarlarda kaldı.
Korkuların kazdığı bu serem,
Kuru akşamlar, yaştan gölgeler
Ve bizim yakmaya çalıştığımız
Karşılıklardan ırak önceler.
Bakışlar anlatır uzaklarını,
İçindeki odu eritir sevdiklerin.
Çünkü bu, insandır içi dünyanın.
Ökçesi sessiz, irisleri derin.
Görmektedir her sabah seni
Bu koşu kısrak acele kalabalık
Serden döktüğün her ter tanesi
Gelecektir bir yağmurdan.
Ne kadar sızlasa da düşüncenin içi
Kaçınılmaz zihin denen yerden
Ayrılmaz aklın senden.
Bu evren senin kafanın içinde
Ve sen hayatının dışında bir kışta
Başkalarını alkışlamaktasın…
Kendini bulmaktan nazaran
Başkalarına yakışmak çabasındasın.
