göz kenarlarımdaki zifir kasnak

hüsran ve fecrin arafında

boğulur

işte bu yitirdiğim bir annedir


romatizmal sancılarımı ve sorge’mi*

İbrahim dahi kesemedi

çamların dikenlerine vurgun bir kozalak

şahidimdir


akidem zakkum şekeri

çığlığıma sarılırken aç bir yılan

hatırladım

çok olmuştu üç cumaya gitmeyeli


ürkerim

çiçek bozuğu yanaklarını esirgemenden

bedrim ve aşık huzmem

darılma penceremin çürük ahşabına

babası ile kavgalı bir peygamber çocuğuyum ben