Şimdi ıssız bir mahpusun duvarlarına asılı yaşlarım

Hoyrat, delikanlı çağı tükettim, filizlendi gözlerimde tohumları hazanın

Beş okkalık perdelerde yalnızlık ağıtları oynandı sessizce

Ve bana kalandı cevabı herkes tarafından bilinen o bilmece


Köpük köpük gam keder yağardı bulutlardan

Üstünü örtmedim hiçbir kış yavru kedilerin

Belki şeytanlarım ayak bağı oldu doğru yola gidemedim

Belki rol çaldım cadde üstünde hayratlardan


Çapraz adımlarım doğru yolu bulamayacak kadar acizdi evet

Ben de kuşlara selam verdim

Elli kiloluk et yığını sığmazdı kanatlarına

Bundan yirmi bir gramı omuzlarına emanet ettim


Kuytularda gizledim bütün derdi kederi

Ağlamalarımın bin günahtır şimdi ederi

Sağanağı kendine hak bildi gözlerim

Tek damlada boğulmaktı dileği