Yanıyor içim her bir hücresine kadar

Aklım dahil hiçbir uzvumu kullanamıyorum

Felçli bir hasta gibiyim

Betondan bir duvar altında mahsur ve çaresizim


Hava soğuyor buz gibi

İnsanların umutları sönüyor

Herkesin yüzü soğuk ve ruhsuz

Kim bilir kaç saattir uykusuz


İnsanların feryatları kulaklarımda

Daha 2 aylık bebeğin cansız bedeni karşımda

Annesinin göz yaşları kurumuş

Yerine kan akmaya durmuş


Ne kadar görmezden gelebilirsin ki

Kendi yarattığın sahte dünyada bile kalmadı

Ne heyecan ne de tek bir can

Ne kadar yumabilirsin ki gözlerini

Vicdanını ne kadar susturabilirsin ki


Aç gözlerini

Dinle vicdanının sesini

El uzat kardeşine

Kurtar beton çukurunun içinden