günlerden eski dün, ellerim kan ağlıyor. 

bembeyaz eller. 

ruhum gibi vazgeçiyorlar benden birer birer,

birer birer düşüyor yağmur yeryüzüne.

yavaşça örtüyor kar üstümüzü, bembeyaz.


pencerede bir ışık yanıyor,

tüm günahlarımızı kurşuna diziyoruz bu gece,

ellerim gibi,

bembeyaz günahlar.


günlerden eski bir gün artık,

üşüyorum. 

dört sandalye yeter mi ısınmama?

ya da yuvarlak bir masa…

açık yeşil.