Bazı insanlar yüzünden bazı şarkılara küstüğümü fark ettim. Küsmeyi sevmesem de farkında olmadan küsmüşüm. Şarkılar arasında geçerken listemdeki neredeyse bütün şarkıları dinlemeden geçtim. Dinlemediğim halde aklıma eski güzel ve kötü günlerim geldi. Aşırı şarkı dinlemenin hatta her olay karşısında ona uyduracak bir şey şarkı bularak dinlememin ileride bana böyle yapacağını bilseydim şimdiye kadar şarkı dinlemezdim. Dinleyecek şarkı bulamamanın üzüntüsüyle oturdum ceviz ağacının dibine. Sigara yaktım. Sigaram bitti. Bir daha yaktım. Bir daha, bir daha…


Uzun zamandır yazmadığımı yine fark ettim. Dinleyecek şarkım olmadığı için öykü yazmayı da beceremeyeceğimi düşündüm. Fonda bir şeyler olmazsa çok da yazmayı beceremezdim. Bir sigara daha yaktım. Sahiden hiç mi müzik olmadan öykü yazmadın sen diye kendime kızıyordum. Bir anda kaybettiğim hafızam uzaktan seslendi. Yazmıştın, diyordu. Sigaram yine bitmişti. Yeni bir sigarayla neden yazamadığımı düşünmeye koyuldum. Nefes almakta güçlük çekiyordum ve kalbimde sızılar hissediyordum. Israrla sigaramı çekmeye de devam ettim. Gözlerimi kapattım, sigaramın dumanı kaşlarımdan süzülürken. Öykü yazdığım anları tekrar yaşamaya çalıştım. Soğuk balkonumda sigara içerken aklıma gelirdi ya da yürüyüş yaptığım yolda canlanırdı bütün hikâye. Düşündükçe oralara gittim ama bir anda gözümü açtım istemeden de olsa. Bir gürültü geldi ve ayağımın altından bir şeyler hareket etti. Buna alışmak isterdim ama her defasında daha da kalbimi yerinden sökecek gibi olmaya başlamıştı. Her defasında binaların yıkılırken duyduğum çığlık sesleri ve ayağımın ucuna kadar sıçrayan molozlar aklıma geliyordu.


Yaklaşık dört ay olmuştu balkonumda sigara içmeyeli ve ağaçların sağlı sollu kapattığı yolda yürümeyeli. Balkonda içtiğim sigaramın son olduğunu bilmezdim. Bir şeyleri yenmek, kabullenmek, alışmak ve korkmamak için öykü yazmalıydım ve tüm bu olumsuzlukları yenmeliydim. Her sonun yeni bir başlangıcı varmış gerçekten ama nasıl sonlandığı ve nasıl başladığı insanı fazlasıyla etkiliyormuş. Tüm bu etkiler yine bende, aklımda, yüreğimde, kalbimde ya da her neyse işte… Benim kendimi yenmem lazım bir şekilde. “Şimdi, savaşım kendime karşı…”


 Konu nasıl buralara kadar geldi hiç farkında değilim. Sadece bir şarkı dinlemek istiyordum. Keyifli ve sigaramın dumanını dans ettirecek türde olsun istiyordum. Sigaram da bitmişti. Şarkı da bulamamıştım derken kuşların öttüğünü fark ettim. Bu kuşlar şu an ve benim için başlamamıştı. Ben yeni fark ediyordum. Şarkımı bulmuştum ve sigarayı da bıraktım.