Kekeme bir ses tonuyla kızgınım her şeye.
Kekre bir baş ağrısıyla, işte
Hıncımı basarak sofraya, hıncımı basarak yaşama,
Kavşaklarla kuşatmalıydım kendimi.
Çünkü biz,
Yok öyle bir şey.
Bir safra kalıyor geriye.
Midemde bir ızdırap, kelebekten daha ötesi.
Kırkayaklı böcekler yürüyor içimde.
Her bir ayağı sarıyor gövdemi.
Çıngırağı ötüyor midemin.
Çünkü somurtuk günler, çıngıraklı mideler bırakır geriye.
Izdıraplı mideler.
Gülümseyen bir maskeyle yaşadım yıllarca.
Usulca çatlarken avcumda, çatlayan tek o değil.
Ağzımda inkar, dilimde inkar
Pasaklı inkarlardan yığınlar halımın üstünde.
Teselli edilmesi gereken benim,
Kalktım teselliye yeltendim.
Sırtımı sıvazlarsan sana gözlerimi vereceğim.
Ve ellerimi de.
Benim bu dediğin bir şey vereceğim.
Çünkü biz,
Yok öyle bir şey.
Biçimini almayı denedim.
Sana biçim veremediğim için.
Rana Sezgin
2022-04-21T23:13:42+03:00"Çünkü somurtuk günler, çıngıraklı mideler bırakır geriye."
Baştan sona çok güzel bir şiirdi. Kaleminize sağlık.🌼
Kenan Birkan
2022-04-21T22:56:30+03:00Şiir size çok yakışıyor Beyza. Kaleminizi beğeniyorum. Bu şiiriniz de güzeldi. 👌🏽