Bildiğim yalanları dinliyorum..
Çok mu belli aslında dinlemek istemediğim? Sanırım belli değil yüz ifademden. Çünkü bu insanlar benim onların söylediklerine inanıp kandığımı düşünüp anlatmaya devam ediyorlar. Hem de heyecanla şevkle anlatıyorlar ve bu şevk beni kıskandırırken karşımda ki insan için şu izlenimi yaratıyor; Ben palavra sıktığının, kolpalık yaptığının farkındayken ve bunu belli ettiğimi düşünürken, karşımdakinin bu şekil davranışları onun hasta olduğunu düşünmeme sebep oluyor. Bence bu tür insanlar attıkları yalanlara kendi inanıyor ve bu bir tür hastalık olmalı diyorum kendi kendime. Çevremde bu tür insanlar var, kırmamak adına dinliyorum ama aptala anlatır gibi de dozu aştıklarında bozup atmaktan kaçınmıyorum. Bu tip insanlar kesinlikle hasta, mesela genelde beni bağlamayan ve çıkarları olduğunu düşünmediğim konular hakkında yalan söylüyorlar. Yani gereği olsun olmasın o yalan kotası gün içinde doldurulmalı ki böyle yalanlar atılsın :) Sonuç olarak o yalanı atmazsa kendini rahat hissetmediğini düşünüyorum. Açıkçası üzülüyorum da ama yapabileceğim bir şey yok, adam kendi yalanına inanmış ben ne yapabilirim :) Herkesin çevresinde bir yerlerde böyle insanlar muhakkak vardır diye düşünüyorum ve yazımı burada sonlandırıyorum. Çok gereği olan bir konu değil ama benim ki can sıkıntısı idare edilir umarım :)
