Yine gözümü sıradan bir sabaha açtım. Yaşadığım her gün bir öncekinin devamı ve bir sonrakinin başlangıcıydı. Sahi, neden hep ''yeniden başlamak'' umuduyla koyulduğumuz hiçbir işe başlayamıyorduk? Hayat bir domino taşı gibi, yıkılan bir taş bütün diziyi devirmeye yetiyor. Aradan bir taşı çekip almak bir sonrakinin kaderini değiştirmez miydi? Yoksa geç mi kalmıştım? Her sabah yüzüme doğan, her gün bir önceki günden daha yaşlı, bir sonraki günden daha genç güneş bana sorgulattı bunları. Bilmiyorum, hayat gerçekten de akıl almaz bir yer. Yaşamaya değer mi? İnan bilmiyorum...