Damlıyordu gözlerimden yaşlar,
Yalnızlığıma ve kimsesizliğime.
Akan her damla, acı barındırıyordu benliğimde.
Çaresizdim, bir başıma.
Kaybetmeyi kabullenmek zor geliyordu hatta
Hem de bu denli diplere itilmişken hayatta.
Kaçtıkça tüm gerçeklerden uzaklara,
Kayboluyordu inançlarım da, batıp giden ufuklarda.
Umuduma koştuğuma inanırken,
Korkusuzca savaşırken,
Ne olduğunu bilmeden,
Tepetaklak olmuştum birden.
Çok değil kısa bir zaman önce,
Köklü bir çınar gibiydim sanki ben.
Fakat ansızın yaşanan olaylar,
Fırtına etkisiyle parçalandı tüm umutlar.
Bir çığ misali devrildi, gitti tüm hatıralar.
Geriye ise bize kalan;
Ağlamaklı gözler,
Ve bunlara eşlik eden fotoğraflar.
