Bir bulutsun sen gökyüzünde
savrulup duran, ulaşılmak istedikçe
yok olan.
Bir güneşsin sen geldiğinde bulutları
dağıtan ve bir bulutum ben
sen geldiğinde dağılan.
İnsanoğlu görmesin diye seni
sığınırsın bazen bana,
Bir bulutum işte ben
insanlardan seni saklayan.
Ve bir güneşsin işte sen
saklanmak için beni bulan.
Bir yağmurum ben
damla olup yanına uzanan,
sen ise herhangi bir sokak.
Ve bu sefer sen bir yağmursun,
O ıslaklığınla üstümü saran.
Bense seni sarmak için çıplak sokaklarda dolanan.
Son olaraksa
Sen bir insansın bense bunları sana
yazan...
Reyhan Polat
2021-06-23T10:56:14+03:00Doğa benzetmelerini hepimiz yapıyoruz şiirlerimizde ancak sürekli kullanılan, okuyucuda farklı bir ufuk açmayan sözler şiirin etkisini de kırıyor. Tabii yer yer kullanılabilir isteğe göre ama baştan sona olması pek güzel gelmiyor. Kaleminize sağlık.
Yasemin Çargıt
2021-06-23T10:34:10+03:00Kullanılan metaforun özgünlüğünden bağımsız ikiden fazlamız şiirin içinde geçirmek gücündeki etkiyi azaltıyor bence. Ki sizin kullandığınız kanıksanmış bir metafor, üstüne başlık da aynı. Bu tekrardan hoşlanmadım diyebilirim. Kaleminize sağlık.
Gül Kurusu
2021-06-23T10:07:01+03:00Beğendim. Aklınıza sağlık.