Yüzseydin çocuk
Masmavi hayallerde
Atlasaydın damdan dama, ipten ipe
Sevinseydin çocuk
O kadar sevinseydin ki, ölüm korksaydı senden
Koşsaydın çocuk
Karanlıktan maviliklere
O kadar hızlı koşsaydın ki, o kadar sert bassaydın ki toprağa
Toprak seni almaya utansaydı
Gülümseseydin
Dışarı çıkıp kötü insanlara kocaman gülümseseydin
Öyle büyük gülümseseydin ki kötü insanlar dokunamasaydı sana
Kıyamasaydı
Kıydılar çocuk
Daha ata binmeden, yüzme bilmeden, bisiklet sürmeden, daha bir kitap bitirmeden, bir filmde ağlamadan, daha hiç aşk yaşamadan
Öldürdüler çocuk
Ama seni değil, ardında kalanları daha çok öldürdüler
İnsanlığı öldürdüler çocuk, biz sana ağladık.
