yaşam toplamda bir dakika;
tüm anılarını sindir sayılı nefesinin içine
kalbinde tozlanmış unuttuğun sevinçlerin
küf tutmuş güzelliğin
kazınmış derine, saliseler olmuş kederin
yarısı denk düşüyor sevinçlerinin toplamına
sense ışık hızında gelip geçmiş en güzel ânım.
uzanamadığım,
oyalandım tutamadım
bir tek bana değmiş olan zamanın elini.
yanıyorum!
hayret! kızarmıyor gözlerimdeki kılcallar.
neden yaşıyorum yüzyıllardır seni?
nefesim
nasıl böylesine dar koridorlara mahkûm
ve düşlerim inat, hür!
sağlam adımlarla geçiyorum kalabalığı
onurlu omuzlarımla.
etten duvar hepsi!
çünkü öylece gayesiz duran her beden
serttir en az bir beton kadar.
tekrarlayıp duruyorum içime içime;
söndürme ferini gözlerinin..
bak el sallıyorum sana ışığın süzüldüğü yerden.
gülümse,
gülümse,
gülümse.
