Bir sabah esintisi

gönderdi seni akşamın küskünlüğüne

yarım kalan düşlerin

tamamlanması kadardı olacağı

buruşturmuş duygularını

sanmasıydı düzeleceğine

ağrısına inanmasıydı geçeceğine

ve en gerçeği

verilen yüreğin tek olmasıydı sanılan.

bir yabancının

gözlerindeyken aslolan,

kendini kandırmaktı.

şimdi sabahların efkarına

vereceği bir duman,

muammaydı iyi geleceği.

Tek sahi olan,

yağmurun kokusuna

kabul etmekti ıslaklığı...

kurumuşsa da bedeni

bir sâri koku uğruna

feda etmiş ruhunu...

son nefesine kadar

hastalıklı ruhuna

çökmüş üzüntüsü.