ah bir bilsen

nasıl da iyi geldiğini yarama

nasıl da uyuşturduğunu

unutturduğunu acımı


bu yüzdendir

gecelerinde baykuşluğum bu şehrin

bu yüzdendir

camı mesken tutmuşluğum

uykusuzluğum

savaştan yeni çıkmışçasına susuzluğum


bir bayram çocuğu gibi heyecanım

ve sabırsızlığım

seni beklemektendir


ki her gün

küf kokan umuduma karşılık

beyaz çarşaflar seriyorum yatağına

kapı eşiğinde tutuyorum terliklerini

belki incinmişsin

düşmüşsündür diye belki

dağların serinliği, ferahlığıyla

ve tazeliğiyle yemişlerin

temiz havlular çıkarıyorum yorgunluğuna


gelsen bir bahar gibi usul usul

sessizliğinle ayak uçlarında

bir misafir gibi kıvrıldığım yerde

farkında değilsem şayet

odamda değişen bu mevsimin

affet beni olur mu

gafletindeyimdir küf kokusunun


kızma

zayıflığıma ver

ört üstümü kendinle