Bir kuş konar Aksa’nın kubbesine,
Bir kuş ki gözleri ağlamaktan kanlanmış,
Ve sonra sesini unutmuş gibi yabancı kendisine,
Usul usul ağıtlar okur, sessizce.
Kanatları kurşunî, gövdesi kızıl,
Hali yorgun, pençesi kırık,
Bir kez daha ve bin kez daha,
Duyduğu feryatlar tanıdık.
