Bir perdenin ardından izliyor gibiyim dünyayı
Bedenim yaşıyorken bilincim her şeye tepkisiz
Ben yönetmiyorum, ne hareketimi ne vaktimi
Gölgem bile düşmüyor üstüne bastığım zemine
Belki bir rüzgâr bile doğurmaz yürüyüp geçişim
Hiçbir ân’ım anı değil, yok oluyor geçmişim
Ve geleceğim bekliyor kuytu köşede keyifsiz
Belli ki o bile benim bu hâlimden umutsuz
Ben, işte ben yalnız, tekil, saydam, biçimsiz
Ellerim hissetmekten, burnum solumaktan aciz
