Var olmadığın bir dünya düşündüğümde
Sadece karanlık geliyor gözümün önüne
Sen olmasan belki dünya dönmeyi bırakmaz,
Ya da yokluğunda kıyamet kopmaz ama
Senin olmadığın bir evrende dünya bu kadar güzel dönmezdi güneşin etrafında
Bir gün kıyametin kopacağının bir anlamı olmazdı mesela
Mesela senin olmadığın bir dünyada edebiyat belki de hiç ilerleyemezdi
Bu kadar güzel şiirler yazılamazdı mesela
Okuduğum şiirlerden seni çıkardığımda
Şiirler yarım kalıyor,
Senin olmadığın her şiir biraz eksik anlayacağın
Gözlerin
gülüşün
bir de
dokunuşun
Her biri ayrı bir şiir gibi
Her biri içinde ilk insandan günümüze kadar söylenmiş bütün güzel sözleri barındırıyor
Ben satırlarıma yalnızca okumama izin verdiğin kadarını işliyorum
Mesela bir günlüğün satırlarına ışığını işliyorum
Gülüşünden her bahsedişimde çuvallıyorum
Güzelliğini anlatmaya çalışıyorum
Güzelliğini benzetecek bir şey bulamıyorum
Sevgisizliğine şiirler yazıyorum
Kalbim dayanmıyor hemen siliyorum
Sen hiç olmamış olsaydın dünyaya ne olurdu bilmem
Ama benim için güneş hiç doğmazdı
Kocaman bir gecede hapis de olmazdım
Diğerlerini bilmem ama
Benim dünyamda sen gözlerini açınca doğuyor güneş
Ay gökyüzünde en parlak konumuna,
Sen en güzel rüyanı görürken ulaşıyor
Kalbim kırılıyor,
kırılan her parçada seni seviyorum
Kırıldığım noktadan aşık oluyorum sana
Ama seninle konuşmaktan korkuyorum
Çünkü kırıldıkça keskinleşiyorum
Sensiz şiirler eksik demiştim ya
O biraz yalan biraz da eksikti aslında
Çünkü bu şiir de yarım
üstelik içinde sadece sen olmana rağmen
Belki de ne yalan ne de eksiktir sözlerim
Belki sadece yanılıyorumdur
Belki eksik olan şiirler değildir
Belki eksik olan benimdir
Tek bildiğim, bir şey eksik
Bir söz, bir bakış, bir dokunuş,
Belki sen, belki ben, belki biz
Bir şey eksik.
