Dertliyiz, yeri geldiğinde hüzünlüyüz. Bir fotoğraf bizi ağlatabilir, geçmişe götürebilir. Bir söz günlerce düşündürebilir. Kaybettiğimiz yakınlarımızı hatırlarız yahut geride bıraktıklarımızı. Gözyaşımızı içimize akıttığımız anlar olur, çığlık çığlık bağırmak istediğimiz zamanlar...

Evinde çocuk sesi olmayan babanın içten duası vardır. Evinde ekmeği olmayan annenin samimi seslenişi, kirasını ödeyemeyenlerin yakarışı, ilk defa oyuncak gören çocuğun heyecanı, bir ayet ve duanın ferahlığı vardır yüreğimizde. Bir yetimin ailesine hasreti ve burukluğu vardır. İçimizde Kudüs özlemi, Mekke sılası vardır. İnsanlık gibi bir görevimiz var. Tüm bu günlerde ve olayları yaşarken ve hatırlarken şunu söyleriz; Allah uçamayan kuşa alçacık dal verir, güvencemiz budur. Yolumuz Sırât-ı Müstakim üzerine olsun.

Selam ederim.