Zaman öyle bir savurdu ki beni,
kırk yıllık ressamın avuçlarında yandım,
küllerimi nasırlarla sardım.
Eşref saati bir beni tuttu, geç kaldım.
Gözümde açan baharlar,
senin kırpmanla can buldu.
Şu yarısı su yerküre, adını duydu.
Fikrimden zikirsiz geçmeyen ümidim.
Şimdi sen bir yeldesin,
esenin belli, estiğin belli.
Meçhule kayan yıldızlarda adın,
Ben seni yokluğunda buldum,
Sensizlik bana seni gebe kıldı.
Çehrem, çaresizliğin getirdi çareden kanser oldu.
İki lafın belini kırdığımız günler, hatırımdadır.
İçimdedir,
seninle şöyle kırdılı döktülü bir kavga bile edemedik.
