zaman eskisi gibi değil,

güvercinler de.

insanın içinde bir mağlup var,

kime yenildiğini hiç bilmez.

hiç bilmez kendini.

balığın içine neler sığmaz

neler sığdıramadılar denize.


sapına kadar varlığını ispat edebilir bir çiçek,

yutkunurken içine batırmaz ise kendini.

ben kadar,

deniz kadar.

yarın kadar.


uyanıyor insan,

yaşamaya devam ediyor.

doğum gününde;

ölümünü konuşmak baba.

ölü evinde doğum lekesini tartışmak gibi.

ne kadar komik,

ne kadar acı,

ne kadar insan

ve ne kadar dünyadan.

düşünsene,

düşünme.


duygularımızı anlatabilmek, boyaya batırmadan onları.

biraz bahar olalım ve biraz papatya.

bütün özlediklerimiz bizden ayrı yaşıyor.

içimizdeki balıklar ıslanmıyor

yaşamak değil,

yaşamdan değil,

dünyadan değil,

insandan.