Ben yıkılmazdım

Kıymazdı satır aralarında sıkışan kurumuş güller bana.

Öksüz kaldım ahu perdesinin ardında.

İnatlaşırdım gökyüzüyle umut muharebelerinde

Çukurlarında yok olurdu sözlerim

Ve bitmezdi bir gün olsun özlemim.


Şarkılar söylemez artık sevgi bağı güvercinleri

Sayıklıyor sayıklayacak

Bir melodi şakaklarından göğsüne akacak.

Portakal bahçelerinden isimsiz diyarlara

Çıkacak gücüm yok bile.

Ne gözümden düşer bu sevda ne derdini anlatır bir güle.

Uçurumunda çepeçevreyim gün yüzünün

Tek adımımla adını unuturum

Sayısız atlarla dünlerini koşturduğum

Yarınlara ulaşmaz neşesi burkulan soluğum.

Yorgunum 

İnan çok yorgunum.


Ben unutmazdım

İlmik ilmik işlediğim sessizliklerimde duyulurdu gözlerin

Üstelik yanılmazdım da

Çünkü bilirim, şakaya gelmez sevda.

Hayalinin hışırtıları korkutur beni

Kollarım yıkılan çamlardan daha dermansız

Şimdi bir gün hatırlarsam seni

Biliyorum bir hastalığa yakalanacağım amansız.


Ben boğulmazdım

Yalnızlığın kahpe sularında, mevsimlerin körfezlerinde.

Gırtlağıma kadar dolu yarım kalan karşılıksız engebeli denizler

Unutma beni

Unuttuğun gün kalacak yüzünde bir tebessüm

Unuttukların hatırlatacak pencereden bakarken

Hür kuşlar, hür sevdalar göreceksin

Ve sen ki buz tutmuş yüreğinin boşluğunda 

Benim gibi yalnız öleceksin.