Ben yıkılmazdım
Kıymazdı satır aralarında sıkışan kurumuş güller bana.
Öksüz kaldım ahu perdesinin ardında.
İnatlaşırdım gökyüzüyle umut muharebelerinde
Çukurlarında yok olurdu sözlerim
Ve bitmezdi bir gün olsun özlemim.
Şarkılar söylemez artık sevgi bağı güvercinleri
Sayıklıyor sayıklayacak
Bir melodi şakaklarından göğsüne akacak.
Portakal bahçelerinden isimsiz diyarlara
Çıkacak gücüm yok bile.
Ne gözümden düşer bu sevda ne derdini anlatır bir güle.
Uçurumunda çepeçevreyim gün yüzünün
Tek adımımla adını unuturum
Sayısız atlarla dünlerini koşturduğum
Yarınlara ulaşmaz neşesi burkulan soluğum.
Yorgunum
İnan çok yorgunum.
Ben unutmazdım
İlmik ilmik işlediğim sessizliklerimde duyulurdu gözlerin
Üstelik yanılmazdım da
Çünkü bilirim, şakaya gelmez sevda.
Hayalinin hışırtıları korkutur beni
Kollarım yıkılan çamlardan daha dermansız
Şimdi bir gün hatırlarsam seni
Biliyorum bir hastalığa yakalanacağım amansız.
Ben boğulmazdım
Yalnızlığın kahpe sularında, mevsimlerin körfezlerinde.
Gırtlağıma kadar dolu yarım kalan karşılıksız engebeli denizler
Unutma beni
Unuttuğun gün kalacak yüzünde bir tebessüm
Unuttukların hatırlatacak pencereden bakarken
Hür kuşlar, hür sevdalar göreceksin
Ve sen ki buz tutmuş yüreğinin boşluğunda
Benim gibi yalnız öleceksin.
Muhammed Çağrı Güzel
2020-08-27T23:11:57+03:00Teşekkür ederim güzel yorumlarınız için :)
Kayra Neşad
2020-08-27T21:50:30+03:00Akışı ve ahengi güzel bir şiir olmuş. Sadece ikinci dizedeki sıkışan cümlesi fazla olmuş bana göre. Kaleminize sağlık :)