Sırtında dünyanın yükü, eğilmişsin önünde.
Hasretin kaldığın yerden,
O yağmurlu balkonundan, pencerenden
Güneşe çıkarttığın çiçeklerinden
Yüzüne dokunduğun ellerinden akıyor.
Bir volkan gibi,
Cehennemin dibi gibi içine sızıyor.
Çıldırmışçasına bir bahçe arıyorsun
Yangın yerinin tam ortasında
Yanmamış, kül değmemiş toprağın özlemindesin
Görüyor musun seni nerde yeşertmek istediğini?
Bir çocuk düşün, düşün bir çocuğu!
Çiçeklerle dolu,
Baharın kursağında kalmadığı,
Bir bahçenin hayali var gözlerinde.
Umut ya işte!
Toprağa ne savurduysa, gelirmiş gibi.
Sana çiçek toplayan elleri
Şiddetli bir sancının esiriymiş gibi.
Titremiş korkudan.
Sırtımda dünyanın yükü, eğilmişim önünde.
Hasretim kaldığı yerden,
Gittiğin yerden.
Bitti.
