Boş bırakılmaması gerekenlerden bahsedeceğim kısaca. Bir annenin kundağı boş bırakılmamalıdır mesela ya da bir babanın cüzdanı. Bir sevgilinin elleri boş olmamalıdır, bir kuşun yuvası, bir tencerenin içi. Bir gencin gözleri boş olmamalıdır. Işığını kaybetmiş gözler büyük bir ıstıraptır kişiye, hele de bir gence. Bir insanın kalbi boş olmamalıdır. Kalbi boş olan insan insanlığını zaten çoktan yitirmiştir. Günleri boş bırakılmamalıdır kişinin çünkü yaşaması, yaşayıp deneyimlemesi, deneyimleyip öğrenmesi gerekmektedir kendi için. Uykular boş bırakılmamalıdır. Rüyasız geçen uykular geleceğe dair hayallerimizin yittiğine delalettir. Gecelerini boş bırakmamalıdır insan, geceler ki insanın en çok kendini tanıdığı ve en çok kendini dinlediği zamanlardır. Tüm bunların yanında boşluğu en çok hissedilen aklıdır, aklın boşsa zaten bininden birisindir.
