bir arabeskin ilk notalarıyla atıyorum adımımı asansöre

aynada seni arıyorum

aradığımın sen olduğunu bilmeden arıyorum seni

arabesk sadece bir müzik türü müdür çingene çiçeklim


bir cesedin sesi

bir yağmurun serinliği

ferdinin titrekliği var gırtlağımda

çöküyor üstüme

çöküyor üstüme bir faili meçhul cinayetin faili gibi mutluluğun

sen benim memleketim

dik yokuşum

'esirliğim, hürriyetim'

çöküyor üstüme faşist bir devletin arsızlığıyla yokluğun


şimdi söyle kalsın mı asansör bu yedi katlık boşluğunda

bir aşağı bir yukarı

bir yağmurun kokusu

bir cesedin sesiyle


söyle benim çingene çiçekli platoniğim

söyle yarın neremde göstereceksin kendini

söyle son-baharsız dökülen çınarımın yaprağı

gideyim mi kalayım mı senden


mutluluğunu kıskanıyorum

sana görünemememin kini karışıyor sınıf kinime

bir arabeskin titrek sesiyle çöküyor üstüme

çöküyor üstüme bir faili meçhul cinayetin faili gibi mutluluğun


ama ben direneceğim

kavgamın verdiği bir direngenlikle

faşizme direndiğim gibi direneceğim mutluluğuna

çünkü bu düzende mutlu olmak saygı duyulasıdır