Ruhum,
Ki varlığından eminim
Yoksulluğun içerisinde debelenip duruyor
Bir sevgisizlik çemberinin içine düşmüş
Çıkmaya çalıştıkça daralıyor
Nefes aldırmıyor o çember.
Ruhum,
Ki kendisine kefilim
Çektiği her bir ah
Düşmeden önce diline
Bin kere canımı deşiyor.
Kalbim,
Ki paramparça olsa da
En büyük sınavlardan alnının akıyla çıkmış
Şimdi ölüm ölüm diye inliyor.
Kalbim,
Ki her bir sevgi zerresine tutsak kalbim
Bir senden gelecek sevgiyi istemez olmuş artık.
Kalbim,
Ki istenmediği hiçbir yerde durmayan kalbim
Bir sende direniyor
Bir sen diye direniyor.
