Kalbimi dinlediğim günler gelip geçiyor. Salaklık olduğunu düşünüyorum bazen. Ama daha çok korkak olduğumu. O kadar korkağım ki.. cesaret edemiyorum. Bunun bir sebebi var mı bilmiyorum. Çocukluğumdan beri savaştığım tüm o duyguların bir dışavurumudur belki. Bu kadar özgür ruhlu olmayı ama aynı zamanda bu kadar korkak olmayı ben seçmiş olamam. Ayrıca elimde olsa bu kadar da düşünmem. Sayi acaba herkes benim gibi mi? Olabilir mi? Bu sorunun olası ik, cevabı da benim için korkutucu. Öncelikle cevap evet ise herkese benzediğim için içimdeki farklılıkların yok sayılmadığını düşünmeye başlamam lazım. Eğer cevap hayır ise bana niye bu kadar büyük bir yük verdiğini anlamaya çalışmam gerek. Anlamaya çalışmak demek aynı zamanda kendine sorular sormak demek. Çoğu zaman kaçtığım gibi bundan da kaçmalıyım. Çünkü kaçmazsam yüzleşeceğim şeyler beni korkutuyor. Her zamanki gibi. Benden beklenildiği gibi. Hayatım ellerimden kayıp gidiyor sanki. Bense hiçbir şey yapamıyorum yapmıyorum gibi. Aslında bunlar her şeyin normal olmasına alışkın olmayan genç bir kadının cümleleri. Çünkü aynı zamanda içimde başka bir kadın daha var. Her gün ilerleyen,değişen,büyüyen. Kalp sesimin dediklerini dinlemek için ne beklediğimi bilmiyorum. Ama çok yoğun bir şekilde hissediyorum. Kendimi şanslı da hissetmiyor değilim. Keşke başka biri olsam da sorularıma cevap bulabilsem… en azından bir günlüğüne. Bir günlüğüne huzurlu uyurum belki. Aslında huzurluyum. Ama bir insan hem huzurlu hem hüzünlü olamaz mı? Ben öyle kabul ediyorum kendimi. Kim ne derse desin, ne düşünürse düşünsün hakkımda, ki ben onlar hakkında bu kadar düşünmüyorum, o kadar korkmuyorum galiba onlardan. Kendimle ilgiliyim. Ama yine de birileri bana bir şeylerin cevabını verse keşke. Ama bu bana verilen bir hediye gibi geliyor artık. Kabullenmek ve devam etmek. Ne kadar kötü günler geçirsem de seviyorum galiba. Kendimi,ailemi,kardeşlerimi,evimi.
20’li yaşlarım geçer giderken her şeyi ve herkesi daha farklı görüyorum. En başta kendimi. Ben böyle biri miyim diyorum kendime. bunca zaman bunca gün bunca an. Her biri bana farklı bir yönümü fark ediyorum. Her gün daha farklı hissediyorum. Ama beni nefessiz bırakan şeylerin peşinden koşamıyorum. Ben ne yapmak istiyorum. Bu günlerde fark ediyorum.
