Burda son kez güneş değsin istiyorum bana.
Geriye bırakarak ve vedalaşarak tüm çıplak ağaçlarla.
Bozkırı geride tutarak.
Bana her gün dost diye gittiğim ağaçlar dışında hiçbir şey götürmeyeceğim anılara.
Gece yarılarında göğüs kafesimde çırpınıp duran o "gitmek" duygusunu burda bırakarak.
Son kez bu bozkırda güneş değsin istiyorum tenime.
Bozkırın bizi bağışladığı yerden ağaçlara döneceğim.
Kendi bozkırıma. O sonsuz sessizlikte akıp giden nehire...
Hoşçakal...