Kaçık bir güneşin,

Gezinişini izliyorum semada,

Ve deniz olduğundan daha hırçın.

Gözlerim neyi görmek istiyorsa onu görüyor, 

Ve konuşmak yerine derin derin bakıyorum.

Anlamlandırmak zor geliyor.

Ve anlamlanmayan manzara karşısında,

Düştükçe düşüyorum,

Karadelik misali.

Zamanı var biliyorum.

Ama anlamlandırmaya çok da çabalamıyorum. 

Tadını çıkarır bir hâlim var.

Pikniğe gelmiştim güya,

Kısmet rüyaya dalmakmış,

Ve bazen anı göreceli yaşamakmış.

Güneş tam batacak olurken, 

Bir şişe vuruyor kıyıya, 

Ve ben içmeye gidiyorum.

Neye içtiğimi ve ne düşündüğümü düşünürken. 

Bir sevgili miydi beni üzen, başka bir anı mı hiç bilmiyorum.

Ceketim sırtımda, öylece gidiyorum.

Evet diyorum, doğa büyüledi beni.

Yoksa ne üzüleceğim, diyorum.

Kendimi avutuyorum içimden.