Siz kurumuş güllerin hüznüne bulaşmamış
Damarları büzüşmemiş, nefesleri sakin
Beyaz duvarların önünde
Daha kötüsünden korkarak beklememiş
Tarlaların çatlaklarında yılanların yaşadığını
Yalnızca romanlardan okuyanlar
Muhtaç olmanın yakıcılığını göremeyenler
Beni bilmeyin siz
Ben kısa bir seslenişle fırladım içimdeki boşluktan
İçimdeki boşluktan söküldüm
İşte şimdi kimse yok, ses yok, anlaşılmak yok
Sefalete uydurulan bahaneler tutuşturuluyor ellerine
Şimdi yitenleri değil
Karların uğultusunu ve evini ısıtamayanları
Tıkanan yaşamları, yolları değil yalnızca
İlk kez duymuyorum
İlk kez biliyorum tüm ince sızıların aynı soğuktan geldiğini
Büyüdükçe mosmor, kaskatı
Büyüdükçe geriliyor ipleri merhametin
Bir çift zehirli bakış yetiyor sarsılmama
Büyüdükçe buz kestiğimi anlıyorum
Elif Ertem
2022-02-25T21:25:36+03:00Teşekkür ederim Ali, beğenmene sevindim.
Elif Ertem
2022-02-22T15:26:02+03:00Çok teşekkür ederim arkadaşlar, beğenmenize sevindim 🌸 Reyhan hocam sen yazdıkça yazacağız ❤️
Rana Sezgin
2022-02-22T10:33:18+03:00Çok güzeldi. Kaleminize sağlık.🌻
Reyhan Polat
2022-02-22T01:06:13+03:00Elif'çimm güzel yüreğine sağlık, "beyaz duvarların önü" buradan başka beyazlar da fışkırır, sadeliğiyle şiddetli yani. :) Hep yaz. ♥️
Bahar Bektaş
2022-02-21T22:16:44+03:00Vurucu bir şiir, çok beğendim..
Haneke
2022-02-21T21:58:06+03:00Ben kısa bir seslenişle fırladım içimdeki boşluktan.
Güzel şiir. Tebrik ederim.
Pelin Taşkıran
2022-02-21T21:43:07+03:00Anlamlı bir şiirdi, beğendim. 🌸