Yine yalnız kaldım.

Rehberim artık yüzlerini unuttuğum insanlarla dolu.

Numaralar arasında geziniyorum.

Tanıdık bir sese muhtacım.

Çok konuşasım var bu gece.

Saatlerce konuşmak istiyorum.

Susasım yok.

Bir anlatsam var ya içimdekileri.

Ah, bir anlatsam.

Neler değişir bir bilsen.

Bak, yine kendi kendime konuşmaya başlıyorum.


Bu gece yine arayan olmayacak beni.

Telefonun çalış şarkısını bile unuttum.

"Cleo from 5 to 7" filmindeki şarkı mıydı?

Ah hayır, bu kadar dramatik olamam.

maNga'dan bir şarkı mıydı yoksa?

Ah, bilmiyorum.

Bir tek bu gece ne kadar yalnız olduğumu biliyorum.


Kalbimdeki ağırlık artıyor.

Başım yavaştan dönüyor.

Alkolden değil bu, ben alkol içmem ki!

Tanrım, acaba yalnızlık insanı öldürür mü?

Hasta eder mi?

Ben hastayım galiba, ölüyorum.

Bir umut beni merak eden çıkar mı?

Telefon bir kez daha çalacak mı?


Biri arasın beni.

Son sözlerimi söylemek üzereyim.

Bırakın yazsın gazeteler büyük, genç ve melankolik Carmen'in çöküşünü.

Bırakın insanlar üstüne bassınlar, görmezden gelsinler.

Şimdi çürüyorum yavaş yavaş, telefonun başında.

Tanrım merak ediyorum.

Acaba bu gece beni merak eden çıkar mı?