Gözümü açtım acımasız kainata
Doğruldum çamurlu balçık kokan topraktan
Bir de baktım ki yerde yatan gömülü bedenim
Bense sadece bir tayftan ibaretim
Neyi aradığımı bilmeden düştüm yola
Tanrıyı merak ettim önce
Tırmandım gökyüzüne
Bulutların arasında sıkıştım
Etrafımı sardı çalınmış ruhlar
Fısıldadılar kulağıma ''Tanrı Adem'in yanında Havva'nın yasını tutuyor.''
O an anladım tanrı var
Yağmur başladı birden
Bağırdı çalınmış ruhlar '' Adem'in gözyaşları'' diye
Üşüştüler hemen Adem'in yanına, onun en savunmasız anında
Havva'nın ruhunu çalmaya
Adem Havva'ya ağlarken Tanrı dokundu omzuna
Kaçıştı çalınmış ruhlar
İşte o an kayboldu içimdeki
İnançsızlığa olan aciz inanç
