Önce bir duman. Gevşe Nihal. Çanlar anan için çalıyor. Bırak bedenin uyuşsun, ne de olsa günlerdir sigara içmiyorsun. Açgözlü, kibirli ve hırslısın. Gözlerinin rengi yeşil artık, görüyorum ki Shakespeare'den etkilenmişsin. Aylardır uyuşuksun. Gülüyorsun, eğleniyorsun, çalışıyorsun fakat mutsuzsun. Çanlar anan için çalıyor ve sen saklanıyorsun. Bir çıkış kapısı fena olmazdı diyorsun hep. Güvenli bir sığınak gibi her şeyin seni sarıp sarmalamasını bekliyorsun. Ve en önemlisi gerçek bir sevgi istiyorsun. Zor kızım. Çanlar çoktan çaldı. Artık kabullenip bunu yönetme vakti. Sevilmek olmamalı olay artık. Göm kendini, ya işine ya da yeteneklerine. Haksızlık hep olacak ve doğrusu kimse kimseyi tam anlamıyla hak etmeyecek tamamen. Utanç her yerimizi kaplayacak ve birimiz hep mağlup olacağız, yani bu saatten sonra suratımıza tükürüp defolup yatacağız. Bizden hiçbir şey olmaz.