Dünkü nefes kesilmesinin ardından diğerinin bugün o koltukta oturduğunu görmek mutlu etti beni. Gün içerisinde onunla denk geldiğimde enerjimin yitmişliğini yeniden hissettim. Gücüm yok dedim devam etmeye, yalnızca biraz mola versem, burada biraz dinlensem… Dün ağlamayı ne çok diledim. Göz pınarlarım kurumuş, içime içime kırılıyor kalbim. Yerinden çıksa, taşsa da kurtulsam bu yükten. Gücüm kalmıyor arkadaşlar. Artık nefesim yetmiyor. Ben o kuyunun duvarını kazarken tırnaklarımla, yeniden düştüm o kuyunun en dibine dün, kalbimin üstüne hem de. Elimi kalbimde buldum, gözlerim kayıp. Hala oradayım ve acım ciğerlerime batıyor. Ah…
