İki papatya asılı demirlere

Biri sana benzer biri bana 

Gördüğümde adınla seslendim sana

Yine o dolu ve parlayan gözlerinle 

Fısıldadın, görmedin say duymadın say…


İkisi de kurumuş,

Beklemekten, belirsizlikten

Sahi, sen de bekler misin?

Benim ruhum kiraz çiçeklerinden, dayanamaz

Sen dayanırsın nasıl olsa çelikten 


Ne olmalıyız?

Biz neyi olmalıyız?

Dokunmak isterdim de korkarım senden

Özgürlüğün seni de aşar akar üstünden 

Bir kez dokunsam

Annenin çocuğunu okşaması gibi 

Var olmanın acısı biraz da olsa hafifler mi?