Kendisi kısa ama etkisinin çok fazla olduğunu düşündüğüm kitap. Hem umudu hem de çaresizliği anlatan kitap. Aynı anda mutlu olabilirken gözlerimin dolmasına neden olan kitap. Tüm zıt duyguları yaşadım Toprak Ana'yı okurken. Birilerinin oldukça işine gelirken emekçiyi, hayatı savuran savaşın etkilerini insan sanki oradaymışçasına hissediyor kitabı okurken. Gözlerimin dolup tüylerimin diken diken olduğunu hissettim kitapta. Sanki kelimeleri evirip çevirip aynı şeyleri anlatıyormuşum gibi oldu lakin kitabı okurken içimde yaşadığım o duyguları anlatabilecek çok da değişik kelimeler, cümleler kullanamıyorum. Fakat şunu söyleyebilirim ki kitap bana ne olursa olsun direnmeyi, umudumu kaybetmemeyi bir kez daha hatırlattı. Cengiz Aytmatov nice hayatı söndüren savaşın karşısında umudu, direnişi, kenetlenmeyi o kadar güzel işlerken bir yandan da karakterlerle bütünleşmemizi sağlamış. Her bir karakter ve o karakterin kullandığı cümleler içimize işliyor. Kendi adıma çok geç kalarak okuduğumu düşündüğüm kitabı okumanızı şiddetle tavsiye ederim.
