CENK



biliyorum acıyacak

solgun ve

babasız bir çocuğun öptüğü boynum

ve bir tüfek

namlusunu saran koynum

kentin inceldiği yerde ayaklanacak

ayaklanacak

anlamaktan yorulduğum

dizlerimdeki yaralar

bir boşluğu giyinen gözlerim

beni adımla çağıran ağaçlar

ayaklanacak

ıssız

bir köy akşamına gizlediğim dostlar


gülünç

zavallı hallerimi unutmak için

bir güvercin serinliği arıyorum

alnım kilit

mavzerim anahtar

çirkinliğimi çıldırırcasına özlüyorum

sevdiğimin

saframı köpürten güzelliği

kapı önlerini süpüren anneler

ve bakışlarıyla dilenenler

ben o

temiz çarşaf kokusu

akşamın yedisi

tren bileti

ben o değilim

dostum

ayak izlerimde elma yetiştirir

ey boynumu öpen çocuk

özlemek

amansız bir

cenk işidir



9 Ağustos 2022

Gültepe