Semavi dinlerdeki cennete hiç inanmadım

Cenneti iki kolunun arası bildim

Yaratıldığı gün cennete alınmayan bir şeytanın rolünü oynadım

Cehenneme hükmetmek değildi amacım

Cennetinden uzakta gözyaşlarımdan oluştu bir ateş diyarı

Sen şeytansın dediler, beni düşman bildiler

Oysa benim ilk günden bu yana isteğim

Cennetinde küçük bir yer sahibi olmaktı


Seni sevdikçe uzaklaştı altın işlemeli kapı

Cehennem benden yaratıldı

Sense cennetten yaratıldın

Cennet bir parçan oldu

Ben ateşe kral oldum


Bir gün yaratan öldü

Sen cennet oldun

Hikaye yazılmış bir kere

Mecbur sana düşman oldum

Hikayenin sonu belli ama

Ben sana ilk günden mağlup oldum


Bana şeytan dediler

Oysa ben iradesiz bir melek olmak istedim

Savaşım sana değildi

Beni şeytan bilenlere karşıydım ben


İnsanlara korku salıp

ateşe boyun eğdiriyordum

Tüm bu savaşımda seni istiyordum

Savaşımı görme diye kör,

Savaşımı duyma diye sağır,

Kimseyi sevme diye kalpsiz yaratılmıştın oysa sen


Sen cennettin, bense çok küçüktüm

Bir gün olsun bilmedin varlığımı

Ama ben senin için savaştım

Gözünü açmak, sana bir kalp olabilmek için


Şeytan, yarattığı ateşte yandı

Tanrı yıllar önce öldü

İnsanlar hikayenin sonunda yanıldı

Gözlerin açıldı, gördüklerinden sonra kapıya mühür vurdun

Duydukların yanan bir bedenin çığlıklarıydı

Senin için yandığını bilmedin,

Kulaklarını kapadın

Sonra göğsünde bir acı oluştu

Herkesi sevdin, şeytanı öldürdün