Bir dolu yığın karartıdan ibaretim

Kelimelerin gölgesine sığınmış

Hislerimden yardım dilenmekteyim

Yorumlanmayı terk etmiş gözlerinde

Bugün de yersiz bir göçebeyim

Bilemiyorum ne yapmam gerektiğini

Ellerim var sadece hükmedebildiğim

Onlar da uzanmış hâlde seninkilere

Ellerimi tutsan, olmaz mı bir kere?

Bir insan gelir ve değiştirir seni, öyle diyorlar

Hayatım değiştirenlerin değişkenlikleriyle dolu

Bir sokaktan farksız kalbim rüzgarda uçuşan kumlar gibi

Sen de o kumdaki izlerden en renklisi

En bencili ama belki de en fedakarı

Zihnimdeki sesler ellerinde hapis

Anahtarım gözlerinde saklı

Ya da kuklamsın sen kalbimde

Neyiz biz birbirimizde

Bedenim ve ruhumun karmaşası

Biter mi eğer seninle uyumlaşırsak

İçimin, duvarlarımda yarıklar açan sessiz çığlıkları?

Ya da biz onlar mıyız?

Kendimi aykırı hissettikçe yazdığım bu şiirler

Aslında kendime bir geri dönüş mü?

Ciğerlerimde yer yok sanki

Yettiremiyorum aldığım nefesleri

Kalbimde yavaşlamaz atışlar

Bitmeyen adımların var

Bir türlü yorulmayan ve sana koşan

Ne vakit geleceksin

Belki de hep bendesin

Belki de hep bensin aslında

Ama neden göremem seni

Hiç mi izin olmaz senden bana

Kavuşmak yok mu hiç bu hikayenin baharlarında

Sonu olmayan bir yarış mı bu?

Daha ne kadar kızacağım kendime?

Kumsallaşması beklenen gönlüm daha ne kadar dönecek çöllere?

Hasretindeki yaşlarım yeterli gelir mi

Yokluğunun çöllerinde seni deniz kenarını izletmeye?

Bizim satırlarımızda gülüşlerin yeri yok mu?

Bu sefer kime bu özlemim?

Bilmeden her seferinde vuran yüreğimden

Kimden sebeptir bu kalbimdeki ruhsal kısa devreler?

Hiç mi sonu yok bu rakipsiz yarışın?

Daha nereye kadar koşacağım?

Bedenimde kramplar var gibi otururken yerimde acıyla

Ruhum nefessiz kalakalmış çırpınan kanımda

Zıtlıkların mıknatısıyız biz bu hikayede

Ben bekleyenim, sen gelmeyen

Ne sen haberdarsın benden, ne de ben senden

Sanırım vazgeçmem gerek

Bu karmaşaya nokta olmam gerek

Oysa noktalık gücüm yok ki benim

Her seferinde bu acıya dur demek için

Virgül olup beklemişim ben

Şimdi ya tekrar bir virgül olacağım penceresinden sana bakan

Ya da bekleyip noktayı koyacağım perdeyi kapatanından

Bu sözlerin acaba ulaşıyor mu sana

Sende de var mı anıların kıvılcımından

Yoksa tek ben miyim burada durmadan yanan

Şimdi nerede gizli gözlerin

Nerede arasın seni nasırlı kalbim

Hoşça kal hislerimin en düğümlüsü

Ben artık kayboldum

Seni beklemeye bile yetemiyorum

Özür dilerim, yine saçmalıyorum

Ne dediğimi bilmiyorum

Rahatsız ediyorum seni de

Görmezden gel beni, her zamanki gibi

Neysem, görüşürüz yine

Umarım