Ah mavi kelebeğim!

Ne günler doğurdum kim bilir uğruna

Ve

Ne geceler devirdim upuzun yollarına.

Ulaşamadım sana.

Ulaşamadığım her günün ardındaki karanlığa saklandım,

Senin ümidinin çiçekler açtırdığı kalbime bir şeyler oluyor bu aralar.

Korkarım papatyalarım yok oldular bile çoktan.

Ah küçük kelebeğim...

Yokluğunda yol yaptım çıkmazları,

Her kapının ardı bir başka kapı.

Üzülüyorum,

Yok, yanlış anlama sakın olmayışına değil

Kendi kendime yanışıma...

Marifet değilmiş çok sevmek, tüketiyor insanı yavaş yavaş...

Ah güzel yüzlüm,

Veda vakti her gece

Ve ezberimde ismin hece hece...