Hala seni saklıyorum içimde çok derinlerde.
Hoşça kal diyemem sana çimen gözlü.
Sonsuz yokluğunu kabul edemem.
Şimdi yoksun ve gökyüzünde çok yalnızım.
Yetim bir kulun kara treni beklemesi gibi bekliyorum seni
Ama çok canım yanıyor, ayaklarıma kara sular iniyor.
Kayısı ağacı hiç bu kadar güzel baharı karşılamamıştı.
Senin varlığın hep bir mucizeydi herkese, her şeye.
Yokluğun en büyük zulüm içimdeki kimsesize.
Açtım kucağımı ve beklemekteyim seni.
Rüyalarda buluşamayacak kadar uzağız ayrıca.
Ama bu umut geçmek bilmez ki.
Yastığıma gömsem kafamı, gözyaşlarım boğsa bedenimi
Ama,
Darağacına asmak çok zor kendimi.
