Beni öldürüp bir köşeye attılar 

Söylenmemiş sözlerim vardı 

Bir tutanakta geçti adım 

Faili meçhul zannettiler 

Oysa celladım açık ve seçik ortadaydı


Beni öldürüp bir köşeye attılar

Tabutumu taşıdı cellatlarım

Öldürüldüğüm sokağa şerit çekildiğinde ilk koşan cellatlarım oldu


Beni öldürüp bir köşeye attılar 

Cebimden mektuplar çıktı 

Alıp onu yaktılar

Beni öldürdüklerinde sesim çıkmadı çünkü birçok kez öldürücü darbeleri yedi bu vücudum 


Beni öldürüp bir köşeye attılar 

Bir cinayet kasveti sardı tüm mahalleyi 

Oysa başımın belada olduğundan tüm mahalle haberdardı

Katilimin bıçak darbesine gülümseyerek baktım çünkü ben bıçakla değil zamanında bir cümleyle ölmüştüm zaten

Katilim gelirken yanıma

Çıkartırken belinden keskin bıçağı ve çılgınlar gibi delip deşerken vücudumu aslında benim yaşayan bir ölü olduğumdan bihaberdi 

Bir canlıyı öldürmüyordu 

Ruhu ölmüş bir canlının bedenine savuruyordu bıçak darbelerini 

Onun bedenini öldürüyordu katilim


Beni öldürüp bir köşeye attılar

Katilim arkamdan ağladı 

Onu sen öldürdün dediklerinde evet ama diye başlayıp saçmalıklar savurdu etrafa

Beni öldürüp bir köşeye attılar ve beni öldürüp bir köşeye atacaklarını herkes biliyordu