Yaşam ve ölüm arasında insan gençti. Ölüm, insanın elinde basitleştirdi, arkadaşım. Anlayan ne anlar ki, bizler birlik değilken? İşte bir cinayet daha, arkadaşım, yaşarken. Ölümün varoluşu insan hayatından evvel, yine de insanın ellerinde masumiyetimize, umudumuzu kasıtlı bu cinayet! Gel, arkadaşım, dünya biz olunca birlik. Farklı düşünme benden, bu dünya değil mi şimdilik? Sen ne isen ben oyum, ayrı kalma. İnsanı insandan ayıran bu kimlik nedendir?
Bu cinayetten sokaklar, caddeler habersiz, arkadaşım!
Sen olmasaydın, bizler olmazdık güzel Kadın! Yorgunluğun, yaşından çok hâlde bilirim. Cenneti dahi ayaklarının altına serdi Tanrı, biz kıymetini bilemedik.
