dağların ardında bıraktığım küçük kızın esintileri bana yetişemedi

ben aynaya bakmak için hep onu bekledim

bir selin tutsağından kopabilmek için onu bekledim

yalnız geldi, evi damı toplayıp geldi

geceleri o ağırlık geldi

ben gerçeksizliği babamdan öğrendim

buna gerek yoktu, hissediyordum alabildiğine

belki hissetmemek için her şeyi yapardım

küçük de yapardı, biliyorum

beşer yıl arayla nakliyeci belirirdi kapılarımın önünde

her seferinde vedalardan kaçıp bir parçamı bıraktım geride

bu yüzden artık kolay geliyor terk etmek

biliyorsun küçükken edinilmeli alışkanlıklar

ömür boyu sürsün diye

ben hala bazı esintileri bekliyorum

bir türlü beni bulamıyor, bazen düşlerimde görüyorum

korkup annemi buluyorum

arkasına sığınıyorum