Çok uzun zamandır bitirmeye çalıştığım bir projeydi. Teması “hata yapmak.” E tabi, bu alanda da kabiliyetim muazzam olduğunu bildiğim için el atmak istedim. Ama gelişmek istiyorsak, toprağın içine dalmalıyız. Kendi dünyamda oluşturduğum detaylara örnek verdim; mesela seramik, ne kadar denesem de beceremiyorum, yani istediğim gibi olmuyor. Çöpe giden bir sürü tuvallerim var, var oğlu var. Elbette, dönemin ekonomik sebeplerinden dolayı bir fırçaya bile epey harcama yapınca oluşan bu hatalar topluluğu beni de içine alıp bir girdap oluşturarak yok etmeye çalışıyordu. Şu an bakıyorum da, iyi ki yapmışım çünkü geldiğim nokta o kadar güzel ki… Mesela, defterime eskiz atmadan artık perspektifi oturtabiliyorum. Muhteşem bir gelişme; yıllarımı verdim, şakasız! ☺️ Her şeyi birbirine yama yaparak, bazı şeyleri de sıfırdan kurarak büyümeyi güzel öğrendim. Gerçekten bel ve boyun ağrım çok daha arttı ve evet, yere uzanarak geçmesini bekliyorum, spora giderek değil. 😂 Sadede gelelim; bu çizimi bastırıp mağazama yüklemeyi düşünüyorum. Ne dersiniz? 🧐