Çukur.

30 Kasım Çarşamba. Hayatımda yaşadığım hayal kırıklıklarına bir yenisi daha eklenecek gibi hissediyorum. Bundan artık şüphe duymuyorum çünkü hayatımın bir tekerlek misali yuvarlandığı bu dönemimde her türlü sürprize karşı açığım. Artık şaşırmak istiyorum. İnsanlara karşı da kendimle ilgili de… Heyecanımı kaybetmiş gibiyim ve bu iğrenç hissettiriyor. Sürekli bahsettiğim o çukurun içinden artık çıkamıyor ve boğuluyorum. Etrafımdaki insanlara, olaylara, ağaçlara dahi yabancılaşmış bir durumdayım. Artık kendimi ben bile tanıyamıyorum. Oturuyorum, yatıyorum ve sadece düşünüyorum. Düşünmek kötü bir şey ya da içinden çıkmak istediğim bir durum değil, sadece bu içerisinde bulunduğum sanrılar beni incitiyor. Kafamın içinde durmadan konuşan ve beni boğan bir ses var ve bu ses bir gün son bulacak mı bilmiyorum. Umarım bir gün kendimi gerçek anlamda mutlu hissedebilirim.

Gülümsemeye devam edin, sevgiyle kalın.