Dağ

Bugün resim hayatıma girişimin resmen 1. yıl dönümü. Küçüklüğümden beri sanatla iç içe olmama rağmen yıllarca sadece minik çalışmalardan -anlık ilhamla saatlerce bir şeyler denemekten- öteye geçememiştim. Eski büyük ressamlara ya da modern sanatçılara bakıp imrendiğimi, onlar gibi asla olamayacağımı düşündüğümü hatırlıyorum. Kendime en kızdığım konulardan birisidir bu. Neden adım atmadım? Neden, neden yıllar önce fırçamı boyamı alıp resim yapmaya başlamadım?

Geç kaldığımı düşünmüyorum yaşım itibariyle, fakat kızdığım konu şu, yapmak istediğim çok fazla konu var ve bir tanesini bile hala tamamlayabilmiş değilim. Sanatı biliyor ve istiyorken neden kendimi serbest bırakamadım?

Geçenlerde, resimle bu kadar ciddi ilgilenmeye başlamadan önceki çalışmalarıma bakıyordum. Hiçbir yeri teknik olarak doğru değildi fakat bitirdiğimde büyük bir heyecan ve mutlulukla etrafımdakilere gösterdiğimi ve bir şeyleri başardığımı hissettiğimi hatırlıyorum. Şimdi yaptığım resimlerim eskilerine göre belki gerçekten teknik anlamında daha doğru, daha bilinçli adımlarla yapılmış olsa dahi neden mutlu değilim? Neden o eski çalışmalarımdaki mutluluğu şimdi bir resmimi bitirdiğimde yakalayamıyorum? Eski Fatma eğer bugünlerde yaptığım çalışmaları görse, kendisinin bu resimleri yapabildiğine asla inanamazdı. Çünkü güzeller. Güzel olduklarını biliyorum -ki kötü resimlerimi hiç paylaşmıyorum, ama yine o mutluluğu yakalayamıyorum. Kendimi eksik hissediyorum. Burada şunu yanlış yaptım, yanlış renkleri kullandım... Yanlış renkleri karıştırdım... Perspektif cahili gibi çizdim nereye baktığı belli değil...

Eskiden bunları bilmiyordum, umursamıyordum ve istediğim şeyi kağıda dökebildiğim için mutluydum.

Şimdi yeni bir şey deneyip ve yapamadıktan sonra kendimi geri çekiyorum tekrar denemeye cesaret edemiyorum. Halbuki çok değil birkaç ay önce yaptığım dağ resimlerine bakıyorum ve gülüyorum. Ne kadar da güzel olduklarını düşünüyordum! İlerledim bunun farkındayım çünkü pes etmedim defalarca denedim onlarca, yüzlerce dağ resmi yaptım ve şu an buradayım. Bunun yanı sıra artık eskisi kadar özgür olamıyorum, çalışmama başlarken çok kötü olacak diye kendimi daha çok geri çekiyorum. İlerledikçe üzerime gelen bu korkaklığı üstümden silkelemek istiyorum. Resmim kötü mü oldu? Demek ki yüz tane daha yapmam gerekiyormuş, kenara kaldır. Anlamsız mı gözüküyor? Eğlencesi burada, insanlara bu resimden ne anlam çıkartıyorsun diye sorup cevaplarıyla eğlenebilirim, çünkü muhtemelen benim göremediğim şeyleri görecekler. Renklerim çamur mu oldu? Otur renkleri karıştır sabaha kadar.

Ve bu yükü, birinci yılımda bırakabilmek istiyorum. Hala çok eksiklerim var biliyorum ama geçen seneki Fatma değilim bunu da biliyorum. Gelişiyorum ve gelişmeye devam edeceğim. Umarım daha cesaretli biri olur ve korkusuz bir yıl geçiririm. Hepinize sanat dolu günler.