Sabahın yedi buçuğunda topladılar bizi,

Evli bir adamın koynunda üzüntüden ölen

Züheyla için.

Gerçekte onu tanıyanların sayısı

Bir idi.

Gururu saçlarına yapışan bu kadın

Bilinmez kimdi.

Mahallede hiç görülmemiş, kimseye yardımı dokunmamıştı.

Yalnız eve ayakkabıyla girmesiyle anılırdı.

Onu tanıyan bir kişi anlatırdı,

"İnsanın gözlerinin içine öyle bir ifadeyle bakardı,

Hiç dinmeyen bir baş ağrısı var sanırdım."

Köye elektrikten önce onun adını getirdiler.

Züheyla duysa çok üzülürdü,

Asıl adının bilinmediğine.

Cenazesine katılan üç kişinin,

Yapay çiçek getirdiğine.

Ve yazıldığını mezar taşına,

Hayali bir doğum tarihinin.