katıldım defolup da gidenler kervanına
yüzüme örttüğüm peçeden zar zor görebiliyorum yürüdüğümüz bu bozkırı
sırtımda içine geçmişimi zorla sığdırdığım bir çuval
pörsümüş ve deliklerden akıyor geçmişim, düşüyor toprağa
burada, birçok kişi var
herkes peçelerle gizlemiş utanmış suratlarını
herkeste bir acele, herkeste bir utanma
ayaklarımız çıplak, bu dünyanın sırat köprüsünde
geçmişten geleceğe gidiyoruz
bize ne getireceğini bilmediğimiz yarınlara
binbir diken batsa, böcekler ısırsa umrumda değil şimdi
vardığım kentte bu çuvalı bir çöpe atacağım
zaten gidene kadar da deliklerden akmış olacak bir kısmı
bana ne kalacak o çuvaldan, bilmiyorum
belki ismim ve ilk aşkım kalır aklımda
nasırlı ellerimin çizgilerinden de birkaç hatıra
kalır izleri bedenimde
ben o kente gidene kadar...
